Historia rasy Alpejski gończy krótkonożny
Dachsbracke ist mein Nam,
Bin von altem Jaghundstamm,
Bin nicht Riese und nicht Zwerg,
Gehör zu Dir, Jäger im Berg.
„Nazywam się Dachsbracke, pochodzę ze starego myśliwskiego plemienia. Nie jestem olbrzymem ani karłem. Należę do ciebie, myśliwego z gór. „ – tak w wolnym tłumaczeniu brzmi sentencja rozpoczynająca 3 wydanie książki Die Alpenlenische Dachsbracke opulikowanej przez austriacki klub.
Krótką historię rasy należy zacząć od genezy powstania nazwy Dachsbracke (jamniko-gończy lub jamniko-ogar), która budzi wiele emocji i mylnych skojarzeń. Na tym wywód można by było zakończyć, gdyby nie wzmianki w literaturze austriackiej, która mówi, że nazwa obowiązująca nie jest zbyt szczęśliwa i każe domniemać, że rasa ta powstała z krzyżówki jamnika z psem gończym, co nie jest prawdą. Dachshund to jamnik, ale już Dachs to borsuk, czyli co? Krzyżówka borsuka z psem? Otóż słowo borsuk określa w tym przypadku budowę ciała tak jamnika jak i alpejczyka, silny wydłużony tułów na krótkich łapach i chyba trudno się z tym nie zgodzić.
Ponadto we wspomnianej literaturze austriackiej mówi się, że to raczej jamnik wywodzi się od alpejczyka a już na pewno mają oni wspólnych przodków. Rasa ta jest zupełnie odrębna od jamnika i stanowi fomę pośrednią pomiędzy psami gończymi i jamnikami
Alpejski Gończy krótkonożny to jedna z najstarszych ras psów. Pochodzi z terenów górskich Austri, Włoch, Niemiec i Czech. Czyli jak mówi nazwa, Alpy i tereny sąsiadujące są ojczyzną Alpejskiego Gończego krótkonożnego. Pierwsze wzmianki o psach zbliżonych wyglądem do dzisiejszego alpejczyka pochodzą z czasów Rzymsko Galijskich, scena na malowidle myśliwskim z tego okresu przedstawia zdumiewająco podobnego psa szczekającego na dzika, jednak nie wiadomo czy jest to odwzorowanie wyglądu psa czy przypadek lub fantazja autora malowidła. Kolejna wzmianka to polowanie w Oriencie w latach osiemdziesiątych XIX wieku Ks. koronnego Rudolfa, który zabrał ze sobą myśliwych zawodowych z towarzyszącymi im kilkunastoma alpejczykami. Ponadto psy te pod koniec XIX wieku były często wykorzystywane jako posokowce na terenach górzystych. Tak więc już wtedy psy te były popularne i cenione przez myśliwych.
O uznaniu pracy tych psów świadczy powołanie 15 marca 1896 r. w Monachium Międzynarodowego Klubu Dachsbracken. Pierwsze walne zebranie tego klubu odbyło się 27 września 1896 r. na którym określono cechy rasy i dokonano klasyfikacji psów. Należy zaznaczyć, że już wtedy położono duży nacisk na czystość hodowli ze szczególnym uwzględnieniem budowy i umaszczenia, jak również cech charakteru na licznych próbach. Stan ten trwał do 1908 roku kiedy to niespodziewanie klub został rozwiązany. W tym czasie poprzez wybitne walory użytkowe jak i szlachetny wygląd rasa zdobyła liczną rzeszę entuzjastów. Po dwuletniej przerwie przy okazji Wiedeńskiej Wystawy Myśliwskiej spotkało się liczne grono posiadaczy alpejczyków, które postanowiło reaktywować klub. Ustanowiony został statut, wymagania eksterierowe, warunki wpisu do księgi hodowlanej, regulaminy egzaminowania (konkursów), listę sędziów oraz listę wszystkich psów rasy Alpenlendische Dachsbracke z Austrii i Niemiec. Działalność klubu nabrała tępa, w 1913 roku klub liczył już 200 członków, jednak wybuch I Wojny Światowej sprawił, że z ponad 200 członków pozostało jedynie 40. Pierwsze walne zebranie członków po wojnie miało miejsce 8 września 1919 roku. W 1920 roku ukazał się roczny raport podsumowujący wszystkie istotne działania klubu: władze klubu, wysokość składek i opłat, spis hodowli, dystrybucję szczeniąt i ocen psów. Od roku 1919 do 1923 liczba członków wzrosła 10-krotnie. 16 kwietnia 1931 r. klub zwrócił się do Austriackiego Związku Kynologicznego o uznanie rasy jako posokowce, 5 marca 1932 r rasa została oficjalnie uznana.
Od roku 1938 po wkluczeniu Austrii do Niemiec nastały trudne lata dla klubu. Natychmiast po zakończeniu wojny 1945 roku, pomimo okupacji Państw Sprzymierzonych podjęto działania reaktywujące klub na przekór powojennym trudnościom. Od tej pory klub i rasa rozwijały się bez przeszkód.
Jednym z najważniejszych momentów był rok 1975, kiedy to na wniosek Austriackiego Związku Kynologicznego rasa został uznana przez FCI pod nazwą Alpenlendische Dachsbracke. W roku 1991 FCI dołączyła Alpejskiego Gończego do sekcji posokowców. Oficjalny wzorzec rasy, który aktualnie obowiązuje został opublikowany w roku 1995.
W obecnych czasach rokrocznie odbywają się międzynarodowe porównania, każdego roku organizowane w innym kraju. Oprócz sprawdzenia psów jest to czas na spotkania, rozważania i plany na przyszłość. Jest również miejsce na nawiązywanie i pielęgnowanie przyjaźni w naszej alpejskiej rodzinie.