FCI- Standard Nr.254
Kraj pochodzenia: Austria
Data publikacji obowiązującego oryginału standardu : 10.10.1995
Użytkowość:
jako krzepki, odporny na warunki pogodowe myśliwski pies górski użytkowany bywa alpejski gończy krótkonożny jak posokowiec do dochodzenia zwierzyny i do polowań jako psy gończe.
Klasyfikacja FCI:
Grupa-6 gończe, posokowce. Z próbami pracy ( próby psów gończych i posokowców)
Krótki rys historyczny:
Już w starożytności użytkowane były psy myśliwskie, które wyglądem swym zdumiewająco podobne były do alpejskich gończych krótkonożnych . Książe Rudolf von Habsburg zabrał w latach 1881 i 1885 na swoje łowieckie podróże do Egiptu i Turcji zawodowych myśliwych z Murzsteg i Ischl z alpejskimi gończymi. W roku 1932 Alpenlandische- ErzgebirglerDachsbracke uznany został przez Austriacki Dachsbracke za trzecia rasę psów pracujących po farbie. W roku 1975 zmieniona została nazwa rasy na AlpenlandischeDachsbracke i uznana przez FCI jako rasa pochodząca z Austrii. W 1991 alpejki gończy został dołączony przez FCI do sekcji posokowców.
Wygląd ogólny:
niskonożny silny pies myśliwski o krzepkiej , grubokościstej budowie tułowia, gęstej szacie mocnej muskulaturze
Ważne proporcje:
stosunek wysokości w kłębie do długości tułowia 2:3, stosunek długości kufy do mózgowioczaszki 9:10
Zachowanie/charakter:
wyraz pyska rozumny przyjacielski. Zachowanie odważne.
Głowa:
Część mózgowiowa:
Czaszka: lekko wysklepiona wyrażna bruzda czołowa słabo zaznaczony guz polityczny Część twarzowa:
Nozdrza: Czarne
Kufa: mocna
Wargi:
dobrze przylegające czarno pigmentowane umiarkowanie zaokrąglone łuki wargowe
Szczęki /wargi- Mocny pełny zgryz nożycowy – lub cęgowy. Pożądany jest komplet 42 zębów: tolerowany jest brak ogółem dwóch P1 lub P2 (przedtrzonowców 1 lub 2) ; M3 (trzonowce 3) nie są brane pod uwagę.
Oczy:
z ciemnobrązowymi tęczówkami; powieki dobrze przylegające do gałek ocznych i czarno pigmentowane.
Szyja:
muskularna, niezbyt długa
Uszy:
wysoko osadzone, bez fałdów, opadające szeroko i gładko, średniej długości ( powinny sięgać do kłów ), u dołu dobrze zaokrąglone
Ogon:
wysoko osadzony, mocny u nasady. Na dolnej powierzchni pokryty dłuższym włosem (szczotka), sięgający prawie do ziemi, lekko opuszczony.
Kończyny przednie : kończyny przednie mocne i proste. W stosunku do tułowia sprawiające wrażenie krótkich.
Łopatki:
łopatki ciasno przylegające długie, położone skośnie i silnie umięśnione.
Kończyny tylne: Ogólnie: muskularne, mocne i dobrze kontowane ; oglądane od tyłu osie kończyn proste. Łapy- mocne okrągłe ;palce ściśle zwarte; opuszki mocne ; pazury czarne.
Ruch zabierający przestrzeń , nie drepczący. Preferowany rodzaj chodu :kłus.
Skóra:
skóra elastyczna i mocna , bez fałdów
Szata:
Włos:
owłosienie składa się z bardzo gęstych włosów ościstych z gęstym podszerstkiem, które pokrywają całe ciało i dobrze do niego przylegają .
Umaszczenie:
idealnym umaszczeniem jest ciemna czerwień jelenia z lub bez lekką czarną śniecią, jak również umaszczenie czarne z wyraźnie odgraniczonymi czerwono-brązowymi znaczeniami na głowie (czterooczny), piersi , kończynach, łapach i dolnej stronie ogona; dozwolona jest biała gwiazdka na piersi.
Wielkość:
W kłębie; 34-42 cm. Idealna : psy 37-38 cm; suki 36-37cm.
Wady:
wszystkie odstępstwa od wymienionych punktów powinny być traktowane jako wady obniżające ocenę w wielkości zależnej od stopnia ich nasilenia
– słaby kościec
– kiepska muskulatura
– zbyt jasne oczy, nie przylegające ściśle do gałek ocznych powieki
– luźne łopatki . zbyt szpiczasta, zbyt krótka, zbyt długa kufa
– krótkie lub szpiczaste uszy.
Wadliwe ustawienie przednich lub tylnych kończyn.
–słabe lub zbyt krótkie owłosienie
–nieznaczne odchylenia w umaszczeniu.
Wady dyskwalifikujące:
– agresywność, lub lękliwość
– wszystkie odchylenia które upośledzają jego użytkowość łowiecką.
– brak więcej niż dwóch przedtrzonowców P1 lub P2 (M3 nie są brane pod uwagę)
– wysokość w kłębie mniejsza niż 34 cm i większa 42 cm.
– słaby charakter.
Psy wykazujące wyraźne anomalie fizyczne lub psychiczne muszą być zdyskwalifikowane.
N.B psy muszą mieć dwa, prawidłowo rozwinięte jądra, umieszczone całkowicie w worku mosznowym.